دررفتگی های مفصلی
در رفتگی مفاصل حالتی است که سطوح مفصلی , تماس آناتومیک مفصلی خود را با یکدیگر از دست می دهند , به اصطلاح استخوان از مفصل خارج می شود.جا به جایی نسبی سطوح مفصلی را نیمه دررفتگی می نامند.دررفتگی ناشی از تروما جزو فوریت های ارتوپدی محصوب می شود, زیرا این عوارض با آسیب دیدگی و تحمیل فشار شدید روی عروق , اعصاب و ساختمان مجاور مفصل همراه اند.
در صورت عدم درمان فوری دررفتگی یا نیمه دررفتگی , خطر بروز نکروز آوازکولار ( مرگ بافتی در اثر قطع خون رسانی و فقدان اکسیژن ) و فلج عصبی نیز وجود دارد.
علائم و نشانه های در رفتگی ناشی از تروما عبارتند از :
– درد
– تغییر شکل مفصل
– تغییرات طول اندام
– فقدان حرکات طبیعی
– تغییر محور استخوان های دچار دررفتگی
با استفاده از پرتونگاری اندام مبتلا و غیر مبتلا می توان تشخیص را تایید کرد و شکستگی های احتمالی همراه آن را نشان داد.
تدابیر طبی :
– در هنگام انتقال به بیمارستان باید مفصل مصدوم بی حرکت نگه داشته شود.
– برای حفظ عملکرد مفصل باید بلافاصله آن را جا انداخت.
– برای جا انداختن راحت تر به روش بسته از دارو های ضد درد, شل کننده عضلات و گاهی بیهوشی استفاده می شود.
– برای حفظ وضعیت ثابت مفصل آن را با استفاده از بانداژ , آتل , گچ گیری و یا تراکشن بی حرکت می کنند.
– وضعیت عصبی عروقی به طور مرتب هر ۱۵ دقیقه کنترل می شود تا زمانیکه ثابت شود.
تدابیر پرستاری :
توجه پرستاری , لازمه برسی مکرر و ارزیابی آسیب و صدمه از نظر برسی حس و حرکت و نیز گردش خون و گزارش آن به پزشک است .
بیمار و اعضا خانواده از نظر تمرینات صحیح و فعالیت بدنی و از نظر علایم خطر نظیر : افزایش درد , بی حسی , کرختی و نیز افزایش ادم در اندام راهنمایی می شوند تا در صورت علایم خطر ( سندرم کمپارتمنت ) به پزشک مراجعه کنند , زیرا این سندرم می تواند خطر ناتوانی را به همراه داشته باشد.
دیدگاه ها
دیدگاه بگذارید
اولین نفری باشید که دیدگاه میگذارد